11:04:00 μ.μ.
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΩΝ ΝΕΩΝ
Για το Αρκάδι έχουν γραφτεί αμέτρητα κείμενα ιστορικού και λογοτεχνικού περιεχομένου.
Είναι το θέμα που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο.
Για χάρη των αναγνωστών σταχυολογήσαμε από διάφορες πηγές, κάνοντας την συνηθισμένη ιστορική μας αναζήτηση, ενδιαφέροντα κείμενα και λογοτεχνήματα, άγνωστα στους περισσοτέρους και τα παραθέτουμε όσο ο χώρος μας επιτρέπει.
Ένα άγνωστο ποίημα
Από τα «Τραγούδια του Κρυφού Σχολειού» του Κώστα Απανωμεριτάκη, είχαμε ξεχωρίσει την ακροστιχίδα «Αρκάδι» από τα πιο εμπνευσμένα ποιήματα του μεγάλου δημιουργού.
Κι όμως ο αξέχαστος και τόσο αδικημένος ποιητής μας είχε γράψει με την ευκαιρία των εκατό χρόνων από το ιστορικό ολοκαύτωμα και μια ωδή, όπως είχε κάνει αργότερα για το δράμα της Λαμπινής και το ολοκαύτωμα των χωριών του Κέντρους.
Αυτό το ποίημα παρουσιάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά, λίγο πριν από την παράσταση με το έργο του Νίκου Ορφανού «Καλά Ξέτελα» στο Ωδείο Ρεθύμνου, το Νοέμβριο του 1966, για να συνδυαστεί μάλλον η εκδήλωση με την μεγάλη επέτειο. Και στη συνέχεια το δημοσίευσε σε συνέχειες, λόγω έκτασης, η εφημερίδα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» και μάλιστα σε περίοπτη θέση με θερμό σχόλιο του Γιάννη Χαλκιαδάκη.
Αποσπάσματα από το ποίημα που σύντομα θα αναρτηθεί ολόκληρο στο politistiko-rethymno.org στην ενότητα «Αρκάδι», παραθέτουμε τους παρακάτω αντιπροσωπευτικούς στίχους:
Ο Θάνατος εγίνη Αθανασία
Για χάρη των αναγνωστών σταχυολογήσαμε από διάφορες πηγές, κάνοντας την συνηθισμένη ιστορική μας αναζήτηση, ενδιαφέροντα κείμενα και λογοτεχνήματα, άγνωστα στους περισσοτέρους και τα παραθέτουμε όσο ο χώρος μας επιτρέπει.
Ένα άγνωστο ποίημα
Από τα «Τραγούδια του Κρυφού Σχολειού» του Κώστα Απανωμεριτάκη, είχαμε ξεχωρίσει την ακροστιχίδα «Αρκάδι» από τα πιο εμπνευσμένα ποιήματα του μεγάλου δημιουργού.
Κι όμως ο αξέχαστος και τόσο αδικημένος ποιητής μας είχε γράψει με την ευκαιρία των εκατό χρόνων από το ιστορικό ολοκαύτωμα και μια ωδή, όπως είχε κάνει αργότερα για το δράμα της Λαμπινής και το ολοκαύτωμα των χωριών του Κέντρους.
Αυτό το ποίημα παρουσιάστηκε για πρώτη και τελευταία φορά, λίγο πριν από την παράσταση με το έργο του Νίκου Ορφανού «Καλά Ξέτελα» στο Ωδείο Ρεθύμνου, το Νοέμβριο του 1966, για να συνδυαστεί μάλλον η εκδήλωση με την μεγάλη επέτειο. Και στη συνέχεια το δημοσίευσε σε συνέχειες, λόγω έκτασης, η εφημερίδα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» και μάλιστα σε περίοπτη θέση με θερμό σχόλιο του Γιάννη Χαλκιαδάκη.
Αποσπάσματα από το ποίημα που σύντομα θα αναρτηθεί ολόκληρο στο politistiko-rethymno.org στην ενότητα «Αρκάδι», παραθέτουμε τους παρακάτω αντιπροσωπευτικούς στίχους:
Ο Θάνατος εγίνη Αθανασία
Στη Μπαρουταποθήκη είναι κλεισμένοι
Ούλα τα γυναικόπαιδα κι οι γέροι,
κι αλλοι πεντέξε άντρες λαβωμένοι,
κι ο Γιαμπουδής με το δαυλό στο χέρι.
Κι ως άκουσε το θλιβερό μαντάτο:
πως τ' Αρκαδιού ο Γούμενος σκοτώθη
κι είδε των Τούρκων τ' άγριο φουσάτο
του Τσεπχανέ την ξώπορτα ν' αμπώθη.
Την απροσκύνητη κουμπούρα βγάζει,
κάνει τον τύπο του σταυρού με δαύτη:
«Ελευτερία γη Θάνατος» φωνάζει,
κι απάνω στα μπαρούτι την ανάφτει!
Συθέμελα το Μοναστήρι εσείστη,
πύρινη γλώσσα ετύλιξεν τ' Αρκάδι,
κι ο Καστρινός του τοίχος εγκρεμίστη,
κι έθαψεν Τούρκους και Ρωμηούς ομάδι…
Ο Γέρο - Ψηλορείτης εβρουχήθη,
κι ακούστη αλαλητό στην Οικουμένη:
-Κι αν έπεσε τ' Αρκάδι, δε νικήθη,
κι αν κάηκε, η λάμψη του απομένει.
Γιατί η φλόγα π' άναψε στ' Αρκάδι,
με των παλληκαριών του τη θυσία,
εφώτισε τη σκοτεινιά του Άδη,
κι ο Θάνατος εγίνη Αθανασία!
Ένας αιώνας πέρασε, κι εδιάβη,
και δε μολεύει οχτρός τα χώματά μας,
κι ακόμα η φλόγα τ' Αρκαδιού θ' αναβη:
λάμψη στο νου και λάβρα στην καρδιά μας.
Δεν άφτει σα Μνημόσυνου λαμπάδα,
γιατί απομένει ζωντανό τ' Αρκάδι,
μ' αστράφτει σαν της Λευτεριάς τη δάδα,
που της σκλαβιάς σκορπίζει το σκοτάδι.
με των παλληκαριών του τη θυσία,
εφώτισε τη σκοτεινιά του Άδη,
κι ο Θάνατος εγίνη Αθανασία!
Ένας αιώνας πέρασε, κι εδιάβη,
και δε μολεύει οχτρός τα χώματά μας,
κι ακόμα η φλόγα τ' Αρκαδιού θ' αναβη:
λάμψη στο νου και λάβρα στην καρδιά μας.
Δεν άφτει σα Μνημόσυνου λαμπάδα,
γιατί απομένει ζωντανό τ' Αρκάδι,
μ' αστράφτει σαν της Λευτεριάς τη δάδα,
που της σκλαβιάς σκορπίζει το σκοτάδι.
07/11/2015 της Εύας Λαδιά
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.