1966 - «Κρητική Επιθεώρηση»

1966 - «Κρητική Επιθεώρηση»

«Κρητική Επιθεώρηση» Τρίτη 8 Νοεμβρίου 1966 ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ Όλοι όσοι έχουν μιλήσει μέχρι σήμερα δια την θυσίαν το... 10:04:00 π.μ.

«Κρητική Επιθεώρηση» Τρίτη 8 Νοεμβρίου 1966

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΡΚΑΔΙΟΥ

Όλοι όσοι έχουν μιλήσει μέχρι σήμερα δια την θυσίαν του Αρκαδίου έχουν τονίσει το μέγεθος αυτής και την σημασίαν της, καθώς και τον αντίκτυπον τον οποίον είχεν αύτη εις την κοινή γνώμην του κόσμου.

Μένει όμως ανεξερεύνητος και δεν έχει φωτισθεί μέχρις στιγμής δια να γίνη κτήμα των μαζών, το πνεύμα της θυσίας των Ηρώων του Αρκαδίου. Βεβαίως λέγεται πάντοτε ότι εθυσιάσθησαν δια να μην υποδουλωθούν εις τους Τούρκους, δια να σύρουν οι βάρβαροι Αλβανοί, οι Αιγύπτιοι και οι Τούρκοι στην ατίμωση τας γυναίκας των Κρητών αγωνιστών, δια να μην τουρκέψουν τα παιδιά και να μην πίνουν εις την μετέπειτα της υποδουλώσεως ζωής των το πικρό ποτήρι της σκλαβιάς.

Είναι αλήθεια μεγάλη, κι αποδεικνύεται από όλας τα πτυχάς της Κρητικής Ιστορίας, η αγάπη των Κρητών προς την Ελευθερίαν και τον τόπον των Πατέρων των.

Το νόημα όμως της Αρκαδιώτικης θυσίας με το κυρίαρχον στοιχείον της Εθελοθυσίας περικλείει ένα απολύτως πρωταρχικόν σημείον το οποίον δεν συναντάται εις ουδεμίαν άλλην ελληνικήν ή και Κρητικήν ολοκαύτωσιν.

Ιδού ακριβώς η ανατομία της Ιδιομορφίας αυτής ως εμφανίζεται από την μελέτην του όλου Αρκαδιώτικου Δράματος του 1866.

Από τον Μάιον του 1866 Αρχηγός της Επαναστατικής Επιτροπής της περιοχής Ρεθύμνης είναι ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρκαδίου Χατζή Γαβριήλ Μαρινάκης. Συνακόλουθον είναι το γεγονός ότι το Αρκάδι γίνεται ο πόλος έλξεως όλων των ψυχών των Χριστιανών Επαναστατών της περιοχής και κυρίως των κατοίκων του γειτονικού της Ιεράς Μονής Χώρου, εις τους οποίους πάντοτε το Μοναστήρι δίδει την βοήθειάν του και εις καλάς και εις δυσκόλους περιστάσεις. Η αποφασιστικότης εξ άλλου των επαναστατών, το πολεμικόν μένος των αντιμαχομένων εις την Κρήτην, η Ιδέα της Ελευθέρας Πατρίδος η οποία ζει ως ελεύθερον Βασίλειον λίγο πιο πέρα από την θάλασσαν της Κρήτης, δεν δίδουν περιθώρια χρονικά άλλης αναμονής εις την Κρήτην δια να ελευθερωθή. Ή τώρα ή ποτέ! «Ένωσις ή Θάνατος». Ιδού το σύνθημα του αγώνος.

Γνωρίζουν επίσης καλώς οι Κρήτες τον Αντίπαλόν των σερασκέρην του σουλτάνου Μουσταφά Πασά. Τον έχουν δοκιμάσει από το 1821. Αρβανίτης αγράμματος, σκληρός, πονηρός, αδίστακτος είναι. Έλεος δεν περιμένει κανένας από το χέρι του.

Μέσα στην καρδιά του κάθε ενός Κρητικού και της κάθε κρητικιάς γίνεται συνειρμικώς και με λογικήν αλληλουχίαν η προπαρασκευή η ψυχική διά την θυσίαν την τελευταίαν, την μεγάλην, εάν ο εχθρός επιβληθή με την δύναμιν του. Ένωσις ή Θάνατος! Δεν υπάρχει τρίτη, μέση λύσης.

Δεν είναι λοιπόν ούτε ο κίνδυνος, ούτε το αδιέξοδον, ούτε η απόγνωσις, ούτε η αλλοφροσύνη, ούτε το πείσμα το Κρητικό, ούτε η μίμησις, ούτε ουδένα άλλο παρόμοιο γενεσιουργό αίτιο ολοκαυτωμάτων εις άλλας εποχάς και άλλα σημεία της Ελληνικής Γης και των παντοτινών πολεμιστών της Ελληνικής Φυλής, που οδηγεί τους πολιορκουμένους εις την Πυριτιδαποθήκην του Αρκαδίου δια να γευτούν εκεί τον θάνατον, με την φλόγα του Κωστή Γιαμπουδάκη.

Είναι προϋπάρχουσα λογική απόφασις η οποία εκτελείται ως υποχρέωσις του κάθε ενός των να είναι συνεπής προς τον εαυτόν του.

Εάν ήθελον να σώσουν την ζωήν των παραδιδόμενοι θα την έσωζον, όπως συνέβη με πολλούς παραδοθέντας εις τα Μεσοκούμια.

Εάν ήθελον να φύγουν τας εσπερινάς ώρας της 8ης Νοεμβρίου από το Νοτικό Πορτάκι, πολλοί θα το επετύγχανον.

Κανένας όμως δεν εδέχθη τούτου. Και όσοι δεν εχώρεσαν εις την Πυριτιδαποθήκην ή δεν επρόφθασαν να κλειστούν εις αυτήν, δεν το έπραξαν από δειλίαν αλλά και πάλιν από περιστατικά ανεξάρτητα της θελήσεώς των ή και λογικήν ιδικήν των, όπως ο Ηρακλής Μανελάκης.

Ακόμη η αταραξία του Κωστή Γιαμπουδάκη τα ολίγα δευτερόλεπτα προ της ανατινάξεως, η άρνησις των πάντων να βγουν από την πυριτιδαποθήκην την τελευταίαν στιγμήν, έστω κι εάν το παράδειγμα του Ηρακλή του προέτρεψεν προκλητικώς προς τούτο, είναι αδιάψευστα στοιχεία της εθελοθυσίας των και της ψυχολογικής προπαρασκευής των να φθάσουν έως την ολοκαύτωσιν.

Αυτό το υπέροχον νόημα της προαποφασισμένης εθελοντικής αυτοθυσίας τιμά η Ελλάς σήμερον εις τον Βωμόν της Κρήτης, εις το Αρκάδι και προσέρχεται δια να προσκυνήση τα Ιερά της Φυλής και να αντλήση διδάγματα δια τον προγραμματισμόν και την συνέχειαν της Εθνικής Ζωής της Πατρίδος.