Μαρτυρίες από τον Διασωθέντα Παπαγιάννη Παλιεράκη

Μαρτυρίες από τον Διασωθέντα Παπαγιάννη Παλιεράκη

Ο Παπα-Γιάννης Παλιεράκης  Από τη Πηγή Ρεθύμνου βρέθηκε στ' Αρκάδι το 1866 και ήταν ανάμεσα στους αιχμαλώτους που φυλακίστηκαν... 3:21:00 π.μ.

Ο Παπα-Γιάννης Παλιεράκης Από τη Πηγή Ρεθύμνου βρέθηκε στ' Αρκάδι το 1866 και ήταν ανάμεσα στους αιχμαλώτους που φυλακίστηκαν μετά για 10 μήνες .

Στον  Τιμόθεο Βενέρη ( στο βιβλίο του Το Αρκάδι διά των αιώνων,σελίδα 394) αφηγείται: …Μας επήγαν εις την Παναγίαν. Εκεί εις τον πέργιαυλον της εκκλησίας ήσαν μερικοί καλοί Τούρκοι του Ρεθύμνου με σταμιά νερό και με ποτήρια και μας επότιζαν διότι ήμεθα δεμένοι πιστάγκωνα. Έπειτα μας επήγαν στο «Μ α ρ έ τ ι». Μας έβαλαν όλους τσοι άνδρες εις μίαν κάμεραν και όταν εκοιμώντο οι μισοί έστεκαν οι άλλοι, διότι ήτο πολύ μικρή. Εκάμαμε ψείρες που μα την ιερωσύνη μου εθέταμε το τούρκικο μετζήτι επάνω σε μια ψείρα και το κουνούσε.

Υστερότερα έγινε ιερέας.( Ίσως μετά το 1880. αφού η  ημερομηνία γέννησης 7-7-1880 του πρώτου παιδιού του Γεωργίου, Μαρίνος Γαλανάκης) κατά την Πηγιανή ονοματολογία:  Παλιερογιώργη. Αφού διαδέχτηκε τον Παπά Κωνσταντή Χαμαράκη

Γράφει ο Συνταξιούχος δάσκαλος Κώστας Μυγιάκης στην Εφημερίδα “Χανιώτικα νέα” τον Νοέμβριο του 2009

Οι εκ Πηγής αυτόπτες μάρτυρες του ολοκαυτώματος του Αρκαδιού Ηρακλής Μανελάκης και Ιωάννης Παλιεράκης , που βρέθηκαν στο Αρκάδι,  ο καθ' ένας από το σημείο που βρισκόταν είδε τον Γιαμπουδοκωστή να πυροβολεί επάνω στα μπαρουτοβάρελα.
Ο  Ηρακλής το Μανελάκι που στεκόταν στην πόρτα από μέσα, στο εσωτερικό, δηλαδή, της πυριτιδαποθήκης και είδε τον Γιαμπουδοκωστή να πυροβολεί πάνω στα μπαρουτοβάρελα, κι αυτόν (Ηρακλή Μανελάκη) τον πέταξε το ωστικό κύμα πίσω από το ιερό της εκκλησίας με καμένα τα ρούχα του και το δέρμα του.
Κι απέναντι στα κλάουστρα ο Γιάννης Παλιεράκης, μετ' έπειτα Παπά - Γιάννης της Πηγής, παρακολουθεί όλες τις κινήσεις του Γιαμπουδοκωστή ως την τελευταία στιγμή που πυροβολεί κι ακούει την ηφαιστειακή κοσμογονική έκρηξη και βλέπει το Μανελάκι  κατακαμένο και γυμνό λίγα μέτρα μπροστά από τα κλάουστρα. Βγαίνει και παίρνει τον Ηρακλή και τον περιποιείται.

Όμως και άλλα πρόσωπα που ήσαν αυτήκοοι μάρτυρες παρά των ως άνω αυτόπτων προσώπων, μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν, ότι σε κατά καιρούς συναντήσεις τους με τους δύο Πηγιανούς αυτόπτες μάρτυρες τους βεβαίωναν με όρκους πως πυρπολητής τ' Αρκαδίου είναι ο εξ Aδελε Ρεθύμνης Κωστής Γιαμπουδάκης.
Και οι τρεις δε αυτήκοοι μάρτυρες που θ' αναφερθούν παρακάτω είναι πρόσωπα υψηλού κύρους και πνευματικής ακτινοβολίας. Και είναι:


Ο Διονύσιος Ψαρουδάκης μετέπειτα ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρκαδίου επιβεβαιώνει τόσον σε μένα (πράγμα που αναφέρω σε μια ιστορική μονογραφία περί Διονυσίου Ψαρουδάκη το 2000) όσο και σε μία αντιπροσωπεία των πνευματικών ταγών της Πηγής (Γιατρός - Γυμνασιάρχης -Δικηγόρος) και παρουσία του Δασκάλου Σταύρου Βογιατζή που μαγνητοφωνούσε τη συνομιλία, "πως τα' Αρκάδι τ' ανατίναξε ο Κωστής Γιαμπουδάκης" (Φράση δικιά του στη μαγνητοφώνηση) που του το είπε ο Ηρακλής Μανελάκης και ο Γιάννης Παλιεράκης μετέπειτα Παπά - Γιάννης της Πηγής.

Ο Σπύρος Νικ. Μυγιάκης, προεστός της Πηγής που βρέθηκε στ' Αρκάδι σύμφωνα με έρευνες του Ιστορικού Γεωργίου Εκκεκάκη καθηγητού.
Αργότερα 1897 -1899 γίνεται πρόεδρος της τοπικής φρουράς Πηγής και στη συνέχεια γραμματέας των αγωνιστών του Αρκαδίου. Έζησε από κοντά τόσο τον Ηρακλή Μανελάκη όσο και τον Παπά - Γιάννη Παλιεράκη, που ως προεστός συνεργαζόταν σε καθημερινή βάση μ' αυτόν. Και οι δυο του βεβαίωναν πως είδαν τον Γιαμπουδοκωστή να πυροβολεί πάνω στα βαρέλια με την πυρίτιδα. Αυτά τα άκουσα και εγώ μετά, από τον πατέρα μου. Και τέλος τρίτος αυτήκοος μάρτυρας των λεχθέντων του παπά Γιάννη, πως πυρπολητής τ' Αρκαδίου είναι ο Κωστής Γιαμπουδάκης, είναι και

ο Παντελής Πρεβελάκης, που με βάση τις πληροφορίες αυτές περιγράφει "Στο παντέρμη Κρήτη" κείνες τις τραγικές στιγμές και ώρες που αποφασιστικός ο Κωστής Γιαμπουδάκης πυροβολεί πάνω στα μπαρουτοβάρελα και τ' Αρκάδι μετατρέπεται σε ηφαίστειο.
Στον πανηγυρικό δε που εκφώνησε στο Ρέθυμνο στις 7 Νοεμβρίου 1966, στον εορτασμό της 100/ετηρίδος θα πει: "Δυο γενεές μας χωρίζουν από τους ήρωες και μάρτυρες τ' Αρκαδίου. Οι πρεσβύτεροι από μας τους προφτάσαμε στη ζωή και είχαμε το ζηλευτό προνόμιο να τους ακούσουμε να μιλούν για τα πάθη τους. Έναν από τους λόγους τους που τον μάζεψα από τα χείλη του παπά Γιάννη, του Πηγιανού τον κρατάω στην μνήμη μου σαν φυλακτό " όσοι γλιτώσαμε από το καμίνι του Αρκαδίου γενήκαμε παπάδες, γιατί δεν μπορούσαμε ν' απομείνουμε στα κοσμικά".