15 έτη Πριν
Στη μνήμη όσων έπεσανΓια το ιδανικό της λευτεριάς
Ζη τ’ Αρκάδι το στερνό του δείλι…
Κάθε του πια ελπίδα είναι χαμένη
παιδιά, γυναίκες, γέροι είναι σκυμμένοι
μπροστά στης Παναγιάς το καντήλι
Πράος πετιέται ο Γούμενος στην Πύλη
και λέει: «Αδελφοί μου αγαπημένοι
θάνατο ή σκλαβιά; Σαν αντρειωμένοι
αποκριθείτε, μ’ άτρεμα τα χείλη».
«Θάνατο» κράζουν όλοι αιώνια Κρήτη!
κι ο Γαβριήλ στο Γιαμπουδάκη γνέφει
κι έπειτα τη ματιά στα ουράνια στρέφει:
«Ευχαριστώ, Θεέ Δικαιοκρίτη…»
Στα ρείπια που φωτά το πρώτο αστέρι
Κρήτη και δόξα δίδουνε το χέρι.
Γιώργης Καλομενόπουλος Κρητική Εστία
Νοέμβριος Δεκέμβριος 1964, σελ. 169
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.