Ο Πυρπολητής Κωστής Γιαμπουδάκης

«Θάνατο» κράζουν όλοι αιώνια Κρήτη! κι ο Γαβριήλ στο Γιαμπουδάκη γνέφει κι έπειτα τη ματιά στα ουράνια στρέφει: «Ευχαριστώ, Θεέ Δικαιοκρίτη…» Στα ρείπια που φωτά το πρώτο αστέρι Κρήτη και δόξα δίδουνε το χέρι.
Γιώργης Καλομενόπουλος

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

1964- Ποίημα του Γιώργη Καλομενόπουλου

Στη μνήμη όσων έπεσαν Για το ιδανικό της λευτεριάς Ζη τ’ Αρκάδι το στερνό του δείλι… Κάθε του πια ελπίδα είναι χαμένη παιδιά, γυναίκες,... thumbnail 1 summary
Στη μνήμη όσων έπεσαν
Για το ιδανικό της λευτεριάς


Ζη τ’ Αρκάδι το στερνό του δείλι…
Κάθε του πια ελπίδα είναι χαμένη
παιδιά, γυναίκες, γέροι είναι σκυμμένοι
μπροστά στης Παναγιάς το καντήλι

Πράος πετιέται ο Γούμενος στην Πύλη
και λέει: «Αδελφοί μου αγαπημένοι
θάνατο ή σκλαβιά; Σαν αντρειωμένοι
αποκριθείτε, μ’ άτρεμα τα χείλη».

«Θάνατο» κράζουν όλοι αιώνια Κρήτη!
κι ο Γαβριήλ στο Γιαμπουδάκη γνέφει
κι έπειτα τη ματιά στα ουράνια στρέφει:

«Ευχαριστώ, Θεέ Δικαιοκρίτη…»

Στα ρείπια που φωτά το πρώτο αστέρι
Κρήτη και δόξα δίδουνε το χέρι.

Γιώργης Καλομενόπουλος Κρητική Εστία
Νοέμβριος Δεκέμβριος 1964, σελ. 169

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.