Ο Πυρπολητής Κωστής Γιαμπουδάκης

«Θάνατο» κράζουν όλοι αιώνια Κρήτη! κι ο Γαβριήλ στο Γιαμπουδάκη γνέφει κι έπειτα τη ματιά στα ουράνια στρέφει: «Ευχαριστώ, Θεέ Δικαιοκρίτη…» Στα ρείπια που φωτά το πρώτο αστέρι Κρήτη και δόξα δίδουνε το χέρι.
Γιώργης Καλομενόπουλος

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

1966-Η ομιλία του κ. Χάρη Σαριδάκη

ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 10/11/1966 Αρ. φύλλου 6319 Η ομιλία του κ. Χάρη Σαριδάκη στ’ αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Κ. Γιαμπουδάκη. (... thumbnail 1 summary
ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 10/11/1966 Αρ. φύλλου 6319
Η ομιλία του κ. Χάρη Σαριδάκη στ’ αποκαλυπτήρια του ανδριάντος του Κ. Γιαμπουδάκη. (Απόσπασμα)


Και το άγγελμα το τρισάγιο που ξεπηδά από του λιβανιού την κνίσσα και τις ευλογίες της εκκλησίας από το τρανταχτό χτυποκάρδι των Ελλήνων της σημερινής γενεάς από τα θερμά δάκρυα υπερηφάνιας όσων έχουν την μεγάλη χαρά να ατενίζουν τη στιγμή αυτή του ήρωα πυρπολητή του Αρκαδιού Κωστή Γιαμπουδάκη, θα λέει και θα διαλαλή σε Ανατολή και Δύση πως ο ήρωας από το Αδελε ζή και πάλι ανάμεσά μας.
Όταν τις απογευματινές ώρες της 9ης Νοεμβρίου του 1866 ο Γιαμπουδάκης έκαμε το κάλεσμα του προς την πυριτιδαποθήκη του Αρκαδιού λέγοντας στα άπραγα κοριτσάκια, τις γυναίκες και τους ανήμπορους το «‘Αιντεστε στο λαγούμι μου! Μιαν αστραπή ναι ο χάρος! Μην τον φοβάστε. Η σκλαβιά είναι φαρμακωμένη και η χέρα των Αντίχριστων είναι μαγαρισμένη...» μιλούσαν με τα χείλη του οι αιώνες της κρητικής ψυχής με την αθανασία του πνεύματος της ιδέας που περικλείει τα κηρύγματά της.
Ακριβώς για αυτό και όταν «όλοι μαζί σαν μιαν αχνιά στον ουρανό ανέβηκαν…» και πάλι ο Γιαμπουδάκης ο Κωστής δεν έφυγεν με την έννοια της φθοράς από τον Αρκαδιώτικο χώρο αλλά παρέμεινε εκεί με το πνεύμα της αθανασίας.
…Ήταν στρατιώτης και μάλιστα εθελοντής στρατιώτης στο Αρκάδι μας και ο Κωνσταντής Γιαμπουδάκης και η απόφασις του να καεί μαζί με τα γυναικόπαιδα για να τα ελευθερώσει από τον κίνδυνο της σκλαβιάς ήτανε αβίαστη, αυθόρμητη, εθελοντική, εσωτερική προσταγή της καρδιάς του που είχε παρθεί πολλές μέρες πριν από την πολιορκία στην κουβέντα με τον ηγούμενο Χατζή Γαβριήλ Μαρινάκη.
Ποιος άλλος λοιπόν θα ταίριαζε να τιμήσει πιο άξια τον εθελοντή στρατιώτη και περιφρονητή του θανάτου από τον εθνικό μας στρατό. Η μορφή του πυρπολητού Κ. Γιαμπουδάκη από το βάθρον της αυτό της εθνικής τιμής θα διαλαλή εις τους αιώνας των αιώνων και θα διδάσκει εις τα παιδιά κάθε γενεάς τα οποία θα παρελαύνουν έμπροσθεν αυτής με τας σημαίας των ή θα περιπατούν ψυχαγωγούμενα, ότι η τιμή η οποία αποδίδεται εις όσους έκλεισαν μέσα βαθειά στην καρδιά των την Ελλάδα, η ψυχή των αναπτερούμενη από την αγάπη της ελευθερίας εστάθη ορθή εμπρός εις τους βάρβαρους και δεν έκαμε στην μια την κρίσιμη ώρα του κινδύνου αλλά έπραξεν το καθήκον της προς την πατρίδα. Δεν έχει μέτρα ή σταθμά μετρήσεως.
Και θα σκιρτούν οι καρδιές των Νέων παλικαριών της Κρήτης από το γλυκό χτυποκάρδι της προγονικής Τιμής και θα εγκολπώνονται το κήρυγμα και θα ρίχνονται στο στίβο των αγώνων κάθε φορά με το δικό του τρόπο ο καθένας για να μην αφήσει ποτέ η Κρήτη την σκυτάλη της αμίμητης προσφοράς προς την ιδέαν της Ελλάδος.
Αυτή είναι η όμορφη ώρα σου Κωστή Γιαμπουδάκη. Τιμημένε Αδελιανέ Πυρπολητή του Αρκαδιού, Βροντόλαλε κήρυκα της Ελευθερίας που η ψυχή σου και η καρδιά σου εστάθηκαν η Κρήτη της Κρήτης.

Θεοχάρης Σαριδάκης (Καμάρες-Άνω Μέρος 1920): Διευθυντής Ορφανοτροφείου, δημοσιογράφος (Κεδραίος), συγγραφέας και εκδότης.

Δεν υπάρχουν σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.