1:44:00 π.μ.
Το Ρέθυμνο κατέθεσε την ευγνωμοσύνη του με τις καθιερωμένες εκδηλώσεις
Τρίτη, 09 Νοεμβρίου 2010 - Της ΕΥΑΣ ΛΑΔΙΑ
Η δίνη των εκλογών δεν επισκίασε τη λαμπρότητα της επετείου των 144 χρόνων από το ολοκαύτωμα της Ιεράς Μονής Αρκαδίου, οι εκδηλώσεις της οποίας κορυφώθηκαν χθες με επίκεντρο το ιστορικό μοναστήρι.
Προηγήθηκε η καθιερωμένη παρέλαση στη Λεωφόρο Κουντουριώτη και στη συνέχεια οι επίσημοι μετέβησαν στη Μονή για να παρακολουθήσουν τις τελετές που είχαν προγραμματιστεί.
Προηγήθηκε Δοξολογία χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ευγενίου και συλλειτουργούντων των Σεβασμιοτάτων Μητροπολιτών Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγενίου και Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων κ.κ. Ειρηναίου.
Στη συνέχεια εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας ο ειδικός συνεργάτης του Νομάρχη Ρεθύμνου κ. Χαράλαμπος Πίτερης αναφέροντας τα εξής:
«Αποθέτουμε την ευγνωμοσύνη μας»
Ως πιστοί προσκυνητές, σε τούτο το μνημείο της υπερήφανης κρητικής γης, ερχόμαστε να αποθέσουμε την ευγνωμοσύνη μας, σ’ αυτούς που πάλεψαν, για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη βαθιά Χριστιανική τους Πίστη.
Είναι δυνατόν, ο καθένας από εμάς να απομονώσει νοερά, εδώ, τις ανάσες, τις φωνές, τις μορφές όλων εκείνων, που παρόλο που γνώριζαν την έκβαση αυτής της άνισης μάχης, αποφάσισαν να χαθούν για τα ιδεώδη τους.
Φτάνοντας στο τέλος;
Όχι!
Έφτασαν στην αρχή μιας νέας ένδοξης πορείας, που η ιστορία τους έχει κατατάξει στους ήρωες, διδάσκοντας σ’ εμάς τους νεώτερους, ότι η στάση για τα ιδανικά, η στάση για τις ανθρώπινες αξίες είναι αδιαπραγμάτευτη.
Ακόμα και ένα μικρό παιδί, βλέποντας σήμερα, τη σεβάσμια εικόνα του Ηγουμένου Γαβριήλ Μαρινάκη, μπορεί να αντλήσει δύναμη από τη γαλήνια και συνάμα ισχυρή και επιβλητική προσωπικότητα του.
Εύκολα μπορούμε να διακρίνουμε, ανάμεσα στην οχλοβοή των πολιορκημένων, τις εντολές του νεαρού Ανθυπολοχαγού-Φρούραρχου Ιωάννη Δημακόπουλου, -που στάθηκε ισάξιος αντικαταστάτης του ήρωα Συνταγματάρχη Πάνο Κορωναίου- να οργανώνει τις λιγοστές δυνάμεις του μοναστηριού, απέναντι σε ένα πολυάριθμο και καλά εκπαιδευμένο οθωμανικό στρατό, εκείνο το πρωί της 8ης Νοεμβρίου 1866. Σαν σήμερα, ημέρα της Σύναξις των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Ακούγονται ακόμα έντονα, οι φωνές της ηρωίδας Χαρίκλειας Δασκαλάκη, μητέρα 13 παιδιών, Χριστομάνα όπως την αποκαλούσε ο Φρούραρχος Δημακόπουλος, που παρόλο το προσωπικό της δράμα, έχοντας χάσει 3 γιους σ’ αυτή την επανάσταση, αποτελούσε τρανταχτό παράδειγμα γενναιοψυχίας, αυταπάρνησης και ασυμβίβαστου. Μοιράζοντας απλόχερα, κομμάτια από την ψυχή της. Ως μια σύγχρονη δυναμική Μινωΐτισσα. Την «Μπουμπουλίνα τ’ Αρκαδιού», όπως την αναφέρει ο Διονύσιος Μαραγκουδάκης, Επίσκοπος Πέτρας.
Ακόμα πιο εύκολα θα ξεχωρίσουμε, τις φωνές των μικρών παιδιών, που καταθέτουν τη ψυχή τους σ’ αυτή την κρίσιμη στιγμή, με γενναιότητα και αντρειοσύνη που θα την ζήλευαν πολλοί ενήλικοι του σύγχρονου κόσμου.
Εκείνη την ημέρα οι υπερασπιστές του ανεμόμυλου, στα βορειοδυτικά της Μονής, υποχρεώθηκαν να υποκύψουν. Η αυταπάρνηση και ο τραγικός τους θάνατος, δεν κάμπτει, προκαλεί στους πολιορκημένους τ’ Αρκαδιού, συναισθήματα βαθιάς Εθνικής Υπερηφάνειας.
Ας εισέλθουμε νοερά, στην κατανυκτική εκείνη τελευταία Μυσταγωγία, όπου έλαβε χώρα σ’ αυτό το ναό, όπου μπροστά στο θάνατο, οι πολιορκημένοι μεταλαβαίνουν των αχράντων μυστηρίων από το χέρι του Ηγούμενου Γαβριήλ. Ακόμα και ο ενθουσιώδης λόγος του, στο τέλος, είναι έμπνευση και υπαγόρευση της καρδιάς του, ως αρμόζει σ’ ένα πραγματικό θρησκευτικό ηγέτη και συνάμα αγωνιστή της Ελευθερίας!
«Ιερωτέρα της στιγμής εκείνης δεν υπήρξε ποτέ δι’ αυτούς. Ήσαν μεταξύ της ζωής και του θάνατου, μεταξύ ουρανού και γης», αναφέρει ο Επίσκοπος Πέτρας, Διονύσιος Μαραγκουδάκης.
Ακόμα και ο ίδιος ο ουρανός δεν άντεξε μπροστά στην στάση που κράτησαν όλοι, όχι μόνο των αγωνιστών αλλά των μικρών παιδιών που ωρίμασαν μέσα σε μια νύχτα.
Ήταν όλοι τους έτοιμοι για την υπέρβαση!
Όχι παθητικά καρτερώντας, αλλά γεμάτοι με δίψα για την αυριανή Νέα Ζωή.
Την επομένη ημέρα, 9 Νοεμβρίου 1866, ο εκκωφαντικός ήχος της Μπουρμπάδας, με αλλεπάλληλα χτυπήματα άνοιξε ρήγματα στο δυτικό τείχος της Μονής. Ρήγματα υλικών μόνο διαστάσεων όχι όμως ρήγματα στον ψυχισμό των απλών πολεμιστών που η κάθε δυσκολία, τους οδηγούσε στο να αντλήσουν δύναμη από τη βαθιά τους πίστη και την άρνηση υποταγής.
Είναι τυχεροί, που μπόρεσαν να αποδείξουν, ότι στην μακραίωνη ιστορία μας, για άλλη μια φορά, υπάρχουν άνθρωποι των οποίων οι ηθικές αξίες, τα ιδανικά δεν χάνονται σε περιόδους κρίσης, απεναντίας, ενισχύονται.
Η είσοδος των κατακτητών, στον ιερό αυτό χώρο, που πίστεψαν ότι με το γιαταγάνι θα μπορέσουν να στείλουν μήνυμα υποταγής σ’ όλο το νησί, σ’ όλο τον κόσμο, διαψεύστηκαν! Απεναντίας, πέτυχαν να δυναμώσουν το φρόνημα και να αναδείξουν το βαθύ ψυχισμό των ηρώων αυτών.
Οι κατακτητές έγιναν οι πρώτοι αναμεταδότες του μηνύματος για την ελευθερία! Αφού ακόμα και ίδιοι έμειναν έκθαμβοι μπροστά στην γενναιότητα των λίγων.
Λίγα μέτρα πιο πέρα από εδώ, στην παλιά οιναποθήκη της Μονής -που μετετράπη σε μπαρουταποθήκη- λιγοστοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά, συνωστίζονται στον προθάλαμο της λύτρωσης. Με περίσσεια ψυχραιμία ο Πυρπολητής Κωστής Γιαμπουδάκης, αναμένει τους λυσσαλέους κατακτητές, για να προξενήσει ακόμα μεγαλύτερες απώλειες.
Φλόγα και Λάμψη! Και ο φάρος του μηνύματος για την Ελευθερία, την Ένωση, άρχισε να ακτινοβολεί!Όλοι τους, μέσα στην πυριτιδαποθήκη, διάβηκαν τα αιώνια μονοπάτια!
Έμελλε να ζήσει ένα μικρό παιδί! Ως δώρο θεού, που ανάγκασε τον κατακτητή να μεταμορφωθεί προς στιγμή σε ένα καλό Σαμαρείτη και να την παραδώσει ο ίδιος στον ήδη δέσμιο πατέρας της! Η Ελένη Λουκάκη ή Σφακιαναντώναινα.
Η ιστορία έχει ανάγκη από πρωταγωνιστές.
Όμως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές αυτού του κρητικού δράματος, δεν ήταν μόνο οι επώνυμοι, ήταν όλοι και οι απλοί και ανώνυμοι υπερασπιστές αυτού του ιερού βωμού.
Όλοι μας θα συμφωνήσουμε ότι το ολοκαύτωμα τ’ Αρκαδιού, αποτέλεσε πηγή ζωής, πηγή έμπνευσης, αναπαράγοντας τη λάμψη και μεταφέροντας μηνύματα πολύ γρήγορα σ’ όλο τον κόσμο. Μηνύματα απαξίωσης στον τουρκικό ζυγό, μηνύματα κρητικής λεβεντιάς. Ξεσηκώνοντας κύματα συμπαράστασης και φιλελληνισμού σε κάθε γωνιά της γης!
Τα μηνύματα της αρκαδικής εθελοθυσίας είναι διάσπαρτα σε κάθε σελίδα της ιστορίας μας, σε κάθε γωνιά του ιερού αυτού τόπου.
Είναι αρκετό αυτό;
Όχι!
Σ’ εμάς έγκειται να αποδείξουμε, με τις πράξεις μας, τις στάσεις μας, καθημερινά, ότι τα μηνύματα αυτά δεν χάθηκαν στην πορεία του χρόνου αλλά έχοντας την ωριμότητα, τα αναπαραγάγουμε, ακέραια.
Τα έχομε ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε.
Πρέπει να διδαχθούμε από την υπέρβαση των αγωνιστών αυτών όχι μόνο τ’ Αρκαδιού αλλά ολάκερης της Κρήτης.
Ίσως, είναι καιρός να προχωρήσουμε στην δική μας υπέρβαση, που θα μας βοηθήσει να αποτελέσουμε εμείς ίδιοι, φωτεινά παραδείγματα για το αύριο, για τα παιδιά μας.
Πηγή : Ρεθεμιώτικα Νέα http://www.rethnea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.